PGE Energia Odnawialna SA o/Solina

• 

Kontakt:

http://solina.pl/

Stopień wodny Solina został wybudowany w latach 1960-1968 i jest zlokalizowany na 325,4 km rzeki San w Gminie Solina. Zapora zamyka górną część zlewni Sanu o powierzchni 1189,4 km² tworząc malownicze Jezioro Solińskie. Jednakże, by to bieszczadzkie morze mogło powstać, musiano wysiedlić 3 tysiące ludzi rozebrać ich domy, ekshumować cmentarze. Jak życie mieszkańców miejscowości położonych nad Sanem wyglądałoby dziś, gdyby ta potężna tama nie powstała? Dawniej San przecinał swą wstęgą wieś Solina – obecny teren zalewu- niszcząc co roku uprawy i domy. W miejscowości nie było prądu do ostatnich dni jej istnienia. Dzięki realizacji przedsięwzięcia budowy zapory powstały tu drogi, rozwinęła się turystyka, a wody Sanu i Solinki zostały ujarzmione. Zbiorniki kaskady Solina-Myczkowce chronią przed powodzią tereny zalewowe rzeki San, wyrównują przepływy minimalne Sanu poniżej stopnia Myczkowce podtrzymując życie biologiczne w korycie poniżej zapory oraz pełnią funkcję rekreacyjną. Ponadto zaopatrują w wodę do celów komunalnych i przemysłowych oraz produkują czystą „zieloną” energię elektryczną. Jezioro Solińskie jest magazynem energii. Okres normalnej eksploatacji trwa cały rok z wyjątkiem okresu powodziowego. Podczas eksploatacji dopuszczane są dobowe wahania na zbiorniku o wartości nie większej niż 0,4- 0,5 m ze względu na konieczność zabezpieczenia stateczności brzegów zbiornika (tzw. abrazja). Gospodarka wodna na zbiorniku w okresie normalnego użytkowania dotyczy gospodarowania wodą w obrębie warstwy użytkowej 401,5- 420,0 m n.p.m. z uwzględnieniem sezonowej rezerwy powodziowej 417,2- 420,0 m n. p. m. (50 mln m3) i koncentruje się na realizacji właściwego wykorzystania zbiorników do celów energetycznych oraz na podniesieniu przepływów minimalnych na Sanie do wielkości 6m³/s w przekroju elektrowni wodnej Myczkowce. Zbiornik Myczkowce pozwala jedynie na dobowe wyrównanie odpływu ze zbiornika Solina oraz akumulację wody przeznaczonej do pompowania turbinami rewersyjnymi. Woda dolna EW Solina stanowi wodę górną EW Myczkowce, tak więc, z 1 m³ wody można dwukrotnie wytworzyć energię elektryczną. Gospodarowanie wodą na zbiornikach oparte jest na dobowym bilansie wodnym dokonywanym na podstawie parametrów takich jak średni dopływ do zbiorników ze zlewni, średni odpływ przez turbiny i urządzenia upustowe, średni odpływ całkowity oraz zawartość wody w zbiornikach na początku i końcu doby. Celem gospodarowania wody jest wykorzystanie energetyczne wody z warstw użytkowych zbiorników, przy równoczesnym uwzględnieniu potrzeb ochrony przeciwpowodziowej. Wykorzystanie energetyczne sprowadza się do spracowania całorocznego dopływu bez jałowych zrzutów wody, utrzymanie niskich napełnień zbiornika Myczkowce przed przystąpieniem do pracy w porannym i wieczornym szczycie energetycznym oraz napiętrzenia zbiornika Myczkowce. Jałowe zrzuty wody wykonywane są z konieczności utrzymania niezbędnej rezerwy powodziowej i z braku możliwości spracowania nadmiaru wody przez elektrownię, w warunkach powodziowych oraz awaryjnych. Zapora piętrząca w Solinie jest zaporą betonową typu ciężkiego z poszerzonymi fugami dylatacyjnymi. Tama jest podzielona na 43 sekcje o przeciętnej długości 15 m. Trzy z nich są sekcjami przelewowymi o zamknięciach segmentowych. W skrajnych sekcjach znajdują się upusty denne o przekroju kołowym średnicy 2,8 m zamykane płaskimi zasuwami o napędzie hydraulicznym. Maksymalna wysokość zapory wynosi 82,0 m, długość 664 m, korona zapory jest szeroka na 8,8 m. Kubatura stanowi 760 tys. m³. Maksymalna przepustowość przelewów wynosi 1386 m³/s, a upustów 320 m³/s. Maksymalna objętość zbiornika stanowi 503,970 mln m³. Jest to największy zbiornik zaporowy w Polsce. Elektrownia wodna szczytowa z członem pompowym została zlokalizowana u podstawy zapory betonowej przy lewym brzegu. Wyposażona jest w 4 turbiny pionowe, w tym 2 klasyczne turbiny Francisa o mocy znamionowej 68 MW oraz 2 turbiny odwracalne Francisa o mocy 32 MW. Turbozespoły są całkowicie zautomatyzowane i przygotowane do jedno impulsowego sterowania z miejsca lub zdalnie. Wloty do rurociągów wyposażone są w kraty, zamknięcia remontowe, zasuwy awaryjne o napędzie hydraulicznym oraz suwnicę bramową o udźwigu 32 T. Wylot z turbiny wyposażone są w zamknięcia remontowe, kraty dla turbin odwracalnych i suwnicę bramową 12,5 T. Każdy generator pracuje w układzie blokowym z transformatorem na szyny dwusystemowej rozdzielni 110 kV. Rozdzielnia 110 kV przy EW Solina stanowi węzeł sieci 110 kV w południowo wschodnim obszarze województwa podkarpackiego. Rozdzielnia ta służy do wyprowadzenia mocy z EW Solina, zasilenia stacji 110/15 kV tj.: Ustrzyki Dolne, Bircza, Lesko. Jezioro Myczkowieckie powstało poprzez spiętrzenie zaporą ziemną rzeki San i wraz ze stopniem wodnym Solina stanowią ZEW Solina- Myczkowce. Stopień wodny Myczkowce, którego budowę ukończono w 1961r., posiada betonową część przelewową, ujęcie wody do elektrowni znajdującej się po drugiej stronie zbocza, rurociąg oraz sztolnię ciśnieniową. Maksymalna wysokość zapory wynosi 23 m, szerokość w koronie- 9 m, długość zapory- 430 m, a szerokość w podstawie- 100 m. Całkowita pojemność tego zbiornika to 10,9 mln m3. Moc instalowana elektrowni stanowi 8,3 MW. Wyposażona jest w dwie turbiny Kaplana oraz dwa generatory synchroniczne, trójfazowe. W celu utrzymania przepływu biologicznego rzeki San od stopnia wodnego do elektrowni Myczkowce oddano do użytku Małą Elektrownię Wodną usytuowaną na lewym brzegu stanowiska dolnego. Stopień wodny Solina został wyposażony w Automatyczny System Kontroli Zapory w Solinie i w Myczkowcach. System ten pozwala na bieżące kontrolowanie stanu technicznego obiektu- przecieków, poziomu piętrzenia, temperatury, naprężeń, ciśnienia piezometrycznego, odkształceń i przemieszczeń. Nad bezpieczeństwem obiektu czuwa sztab ludzi, a wypoczynek w tym urokliwym miejscu dostarcza niezapomnianych wrażeń. Odsłony: 11642